Logotipo Hedatuz

Euskal historiografiaren barrena : gizarte arazoen kezka eta azterketa XX mendeko tokiko historiografian

Agirreazkuenaga Zigorraga, Joseba (1992) Euskal historiografiaren barrena : gizarte arazoen kezka eta azterketa XX mendeko tokiko historiografian. Cuadernos de Sección. Historia-Geografía (19). pp. 11-31. ISSN 0212-6397

[img]Euskal historiografiaren barrena : gizarte arazoen kezka eta azterketa XX mendeko tokiko historiografian - Requires a PDF viewer such as GSview, Xpdf or Adobe Acrobat Reader
130Kb

URL Oficial: http://www.euskomedia.org/analitica/143

Resumen

El análisis de la sociedad en la historiografía vasca de ámbito local Escribía I. Gurrutxaga en 1933 que "un fenómeno de idealización de nuestro pasado, de origen muy antiguo, propio de un país fuertemente tradicionalista" pero los expedientes penales atestiguaban la "tirantez de clases" en el siglo XVIII. Sin embargo la historiografía local de primera mitad del siglo XX apenas reflexionó sobre temas relacionados con la conflictividad y la vida social de la comunidad. En la evolución de la historiografía local podemos distinguir tres fases: 1.- El tiempo de los diccionarios, de gran desarrollo en el siglo XIX cuya herencia fue recogida por la magnífica obra de la Geografía General Vasco-Navarra. 2.- El tiempo de las monografías locales. Durante el siglo XIX se escribieron algunas importantes, pero en las primeras dos décadas de este siglo será cuando se aborde una política de promoción de las monografías históricas locales. Sus autores fueron con frecuencia archiveros, dotados de una visión positivista, de culto al dato, que no excedía el nivel de la buena descripción cronológica, sin duda como reacción al romanticismo de finales del siglo XIX, en el que crecieron. Carmelo Echegaray, Serapio Múgica, Teófilo Guiard, Gregorio Múgica fueron los autores que supieron imprimir su personalidad en sus monografías locales. 3.- A partir de 1920-30, podemos observar otra generación de historiadores, cuyas producciones tienen un planteamiento más ambicioso y con temas relacionados con la sociedad y el conflicto social en centros de interés de sus investigadores. La figura de Bonifacio Etxegarai representa el momento de la transición entre las dos generaciones. Su producción historiográfica la inició en 1909, pero obras como "La Vecindad. Relaciones que engendra en el País Vasco" (1932) resultan un buen exponente del nuevo quehacer historiográfico. En él se estudia los fundamentos de la sociabilidad de la comunidad tradicional, tanto la del campo como la de la ciudad. Los trabajos de I. Gurrutxaga, Th. Lefebvre, Ciriquiain Gaiztarro y Julio Caro Baroja, ofrecen excelentes análisis de la vida social y conflictividad en el ámbito local, si bien las teorías que subyacen en sus investigaciones no siempre son coincidentes. En 1964 se presentó un ambicioso proyecto con el fin de producir historias locales. Se creó el grupo Dr. Camino de historia Donostiarra, y en años sucesivos se publicaron numerosas monografías de pueblos guipuzcoanos, siendo el empirismo documental la nota dominante de las monografías

Tipo de elemento:Artículo
Información Adicional:
Palabras Clave Informales:Múgica Múgica, Gregorio; Echegaray Corta, Bonifacio de; Lefebre, Th.; Ciriquiain Gaiztarro, Mariano; Caro Baroja, Julio; Euskal Herria; Navarra; Gurrutxaga, I.; Echegaray Corta, Carmelo de; Múgica Zufiría, Serapio; Guiard, Teófilo
Materias:NO ESPECIFICADO
Código ID:85
Depositado En ¹:03 Oct 2008 15:00
Última modificación:03 Oct 2008 17:39
Exportar:

Personal del repositorio solamente: página de control del documento

¹ Esta fecha corresponde a los datos de catalogación, no al propio documento.